از دریا پرسیدم:که این امواج دیونه ی تو از کرانه ها چه می خواهند؟

چرااینان پریشان و در به در سر به کرانه های از همه جا بی خبر میزنند ؟

دریا در مقابل سوالم گریست امواج هم گریستند

آن وقت دریا گفت: که طعمه ی مرگ تنها آدمها نیستند امواج هم مانندآدمها میمیرند و این امواج زنده هستند که لاشه ی امواج مرده را شیون کنان به گورستان ساحل خاموش می سپارند

                                                                                                                       (زهرا افروخته)

نوشته شده در پنج شنبه 89/8/6ساعت 10:45 صبح توسط kehal ander نظرات ( ) |